De volmaakte man?

Juliana Cornelia de Lannoy leefde van 1738-1782. Zij was niet alleen een begenadigd en beroemd dichteres maar zij was ook een “vrijgevochten” vrouw. Het was in die tijd uitzonderlijk dat iemand van het vrouwelijk geslacht haar levens-vervulling zocht in de letteren i.p.v. in het huishouden. Zij zette zich, vaak op humoristische wijze, af tegen de gangbare rolpatronen in die tijd en beschreef in haar oeuvre de machtsverhouding tussen de sexen.

Juliana de Lannoy wilde net als haar mannelijke tijdgenoten als schrijfster de literaire onsterfelijkheid bereiken. Het was voor haar niet zoals voor andere vrouwen een “charmante liefhebberij” maar  een ambitie om een algemeen erkend dichteres te worden. Ze gaat hiermee de concurrentie aan met haar mannelijke vakgenoten.

Ze beschouwt het als een kwestie van beschaving dat het vrouwen wordt toegestaan om net als mannen voluit deel te nemen aan de maatschappij in al haar geledingen, instituties en functies. Als vrouwen de kans zouden krijgen zich op gelijke wijze als de mannen zich te ontwikkelen zouden zij op het terrein van de krijgsmacht, de politiek en de rechtspraak, evenals op literair terrein een belangrijke maatschappelijke bijdrage kunnen leveren.