I wish...

BRONZEN WENSBEENTJES

In veel beschavingen, zelfs teruggaand tot de tijden van de Romeinen en ouder, kenden mensen wensbeentjes magische krachten toe. Het werkte zo: twee mensen pakten ieder een poot van het wensbeentje vast tussen duim en wijsvinger en trokken tot het brak. Van degene die het grootste deel tussen de vingers had zou de wens waarheid worden.

Bronzen beelden, met name van heiligen, werden vaak gestreeld om vervulling van een wens af te smeken. Door de vele strelingen door de eeuwen heen (de mensheid wenst wat af!), begon het gepatineerde brons te glimmen, wat het beeld een nog magischer uitstraling gaf.

Het bronzen wensbeentje verenigt deze twee ideeën en zorgt er bovendien voor dat er niet een keuze hoeft te worden gemaakt tussen de wens van de een of de ander!

De bronzen wensbeentjes maken deel uit van de tentoonstelling EX VOTO.

Ze zijn te koop v.a.  € 45,- met een blauw, groen of bruin patina.

Persbericht in BN de Stem "Ex Voto" vol wensen en beloften

Jeroen Krielaart speelt met poppen! Te zien vanaf 8 december.

Méduse, durcit moi!
(Grond, plastic, bladgoud)

En over de wateren zweefden mijn wensen

Het is bijna 8 december. 
Tipje van de sluier...

Halssieraad
bronzen wensbeentjes, wol, hennep, papier

Tentoonstelling EX VOTO

Vanaf 8 december is in het expo-atelier de tentoonstelling EX VOTO te zien.

EX VOTO betekent zoiets als “volgens een gelofte”. Het is een oud fenomeen. Mensen legden een voorwerp bij een heiligdom (een boom, een altaar of een goden- of heiligenbeeld) als dank aan een god of een heilige voor een verkregen gunst of juist om nog een gunst te ontvangen. Denk aan mensen die genezen wilden worden of kinderen wilden krijgen. Bijvoorbeeld iemand met een gebroken been legde dan een beeldje van een been bij het heiligdom. Maar het danken voor of vragen om een goede oogst of succes in oorlog of zaken gebeurde ook – en gebeurt nog altijd.

Tot op de dag vandaag worden dit soort ex voto rituelen door mensen uitgevoerd, soms zonder dat ze het zelf eigenlijk goed beseffen. Zowel Jeroen Krielaart als Ingeborg de Groot geven daar met beelden en sieraden op hedendaagse en vooral eigen wijze invulling aan.

De opening is op 8 december van 14.00-17.00 uur. 

De tentoonstelling is te zien t/m 31 maart, Keizersdijk 76, Raamsdonksveer.

Open december: 11-12-13-18-19-20-21-23-24 van 13.00-17.30 uur. 
Vanaf januari: wo. t/m vr. 13.00-17.30 uur en op afspraak.

Zie ook www.ingeborgdegroot.nl

Mooie tweet van burgemeester van Hees!

Opening tentoonstelling EX VOTO 8 december

Wat een mooi juryrapport!

De hoofdprijs voor Madelon en Aniek!

Gisteravond heeft Rabobank Amerstreek de winnaars bekend gemaakt. Zoals je op de foto van het krantenartikel uit BN de Stem al kunt zien, hebben Madelon en Aniek de hoofdprijs gewonnen! Te gek! Ik zag de vlag al uithangen bij basisschool de Vonder. Nu nog het jeugdambtsketen overhandigen aan burgemeester van Hees.

Kleine note voor de journalist: het moet edelsmid zijn i.p.v. juwelier (die maakt zelf geen sieraden, die verkoopt ze). Voor ambacht en kunst moet je bij de edelsmid zijn :-) 

Goed nieuws. Madelon en Aniek hebben gewonnen met het jeugdambtsketen!

Mooi persbericht in BN de Stem!

De onthulling van het geheim van de smid aan burgemeester van Hees

Eindelijk is het zover! Na bijna 1,5 maand konden Madelon en Aniek eindelijk vertellen wat het geheim van de smid is. 

Zij hebben voor burgemeester Willemijn van Hees, een jeugdambtsketen gemaakt. 

Een paar leuke actiefoto's.

Trots op deze 2 meiden

Nog even op de foto met Aniek (l) en Madelon (r). Zij hebben net als alle andere kinderen van basisschool de Vonder heel hard gewerkt voor het project "Van vakwerk tot meesterwerk". 
Als volleerde edelsmeden stonden zij aan de bezoekers uit te leggen hoe je zilver moet omsmelten om het vervolgens in ossa sepia uit te gieten. Betere ambassadrices voor je werk kun je je niet wensen.

Links van Aniek is het jeugdambtsketen te zien, die zij hebben gemaakt voor onze burgemeester Willemijn van Hees. 

Mooi persbericht over het geheim van de smid!

Van vakwerk tot meesterwerk: "Het Geheim van de Smid".

Aniek van Strien en Madelon Doeleman van basisschool de Vonder hebben in mijn atelier hard gewerkt aan Het geheim van de smid. Onthulling is op woensdag 30 oktober om 19.30 op basisschool de Vonder, Raamsdonksveer.

Uitreiking Libris Geschiedenisprijs

Morgen vindt tijdens een speciale live uitzending van het radioprogramma OVT de uitreiking van de Libris Geschiedenis 2013 plaats. Els Kloek staat op de nominatie met haar boek 1001 Vrouwen uit de Nederlandse geschiedenis.

Klik hier voor meer informatie http://www.1001-vrouwen.nl/ 

of bekijk het filmpje van Els Kloek http://www.hollanddoc.nl/projecten/geschiedenis-op-holland-doc-24/nieuws/2013/libris-geschiedenis-prijs-2013.html?playurn=urn:vpro:media:program:30179481

De vrouwen van Charles Darwin

Woensdag 25 september 2013 stond er een mooi artikel over de vrouwen van Charles Darwin in het NRC, geschreven door Herbert Blankesteijn:

'Charles Darwin onderschreef in zijn officiële geschriften het Victoriaanse beeld dat vrouwen meer in de wieg gelegd waren voor schoonheid en verzorgend werk. Maar hij correspondeerde met zo'n 150 vrouwen, veelal over wetenschappelijke onderwerpen. In die brieven geen spoor van Victoriaanse neerbuigendheid. Dat blijkt uit het Darwin Correspondence Project in Darwin's Women, een mooie documentaire van 20 minuten van Cambridge University over Darwins briefwisselingen met vrouwen. 7.500 brieven van Darwin zijn al te lezen op de website van het project, darwinproject.ac.uk'









Naar aanleiding van het Darwinjaar, 2009 is de collectie I think tot stand gekomen. Op mijn website is de collectie te zien: http://ingeborgdegroot.nl/portfolio/i-think/#1 

Kraag:  ATCG, Hommage aan Rosalind Franklin (uniek weefstuk, zilver, haren, hars).

Opening expositie "Eeuwige Schoonheid" op 16 juni. Iedereen is van harte welkom!

Welkom op de Kunstroute!

Tentoonstelling Eeuwige Schoonheid

Ja hoor, Juliana is weer van de partij! Lees het artikel "Tentoonstelling Eeuwige Schoonheid" maar eens. 

Meer informatie over de tentoonstelling kun je vinden op de website van Nikke le Nobel:
www.nikkielenobel.nl en op mijn website:
www.ingeborgdegroot.nl

Het ultieme Juliana souvenir!

Wil je ook lid worden van het genootschap der Mondige Vrouwen? Draag dan dit ultieme Juliana souvenir.

Deze broche is te koop in mijn expo-atelier.

Materiaal: perspex, zilver, zirconia.
Prijs: € 9,95

Pour l'amour de l'art

En in het midden vond men
Tussen pen en loden titel
Eros' inkt in een zilveren reservoir
Haar bloed in een immer pompend hart
Niet door Apollo's gift afgedwongen
Leeft deze godin van haar eigen rijk
Voor altijd in krachtige woordvloed

Antwoord van Jeroen Krielaart op de triptiek van Ingeborg de Groot


Triptiek van ringen: gepatineerd ziilver, loden zetletters, inkt, kroontjespen, garen

Triomf! Ik ben voldaan, ik zal onsterflijk zijn

Juliana de Lannoy beleeft een van haar finest hours als zij in 1774 zilver wint met De waare vereischten in een dichter. Zij valt daarmee als eerste vrouw in de prijzen. De louter uit mannen bestaande jury prijst haar om haar "mannelijke schrijfstijl". Juliana zou Juliana niet zijn als zij in haar dankwoord niet eerst de hoop uitspreekt dat veel vrouwelijke dichters haar zullen volgen, om zich daarna licht-cynisch tot de jury te richten: "Triomf! Ik ben voldaan, ik zal onsterflijk zijn!"


Triptiek van ringen: gepatineerd zilver en koper, wol, kaarsvet.

Waar thans mijn oog zich vest, 'k zie niets dan barre steenen

Tot ongeveer 1767 kon Juliana de Lannoy, kijkend uit het raam naast haar schrijftafel, die stond in een kamer op de eerste etage van het huidige Museum, de Roos, constateren dat in de lente "Flora's milde hand" zorgde voor "een lieflijk grastapijt" op de markt. Maar langzamerhand, na het plaatsen van drie stadspompen op de markt en een toename van het economische verkeer, verdween dat grastapijt. Zodat zij in 1771 uit het raam starend verzuchtte: "Ons cierlijk grastapijt is van de markt verdweenen: Waar thans mijn oog zich vest, 'k zie niets dan barre steenen.


Triptiek van ringen: gepatineerd zilver, print, hars, ruwe diamant, kunstgras.

De Bibliotheek van Juliana

De 18de eeuwse Geertruidenbergse schrijfster en dichteres Juliana de Lannoy, was in haar tijd veel bekender dan wij nu zouden denken. Zij was onderdeel van een netwerk van schrijvers, en intellectuelen, zoals Bilderdijk en Feith, dat zich uitstrekte tot aan Catharina de Grote in het verre Rusland. De kraag de Bibliotheek van Juliana is een eerste poging de rijkdom van deze veelal talige contacten te verbeelden. Ik ben nog lang niet klaar met Juliana!

Volg op dit weblog de ontwikkelingen van mijn vervolgproject Ik zal onsterflijk zijn.


Kraag: wolvilt, lint, papier, lak, zilver

Het Juweel van Catharina

Juliana de Lannoy schreef in 1776 A sa Majeste l'imeratrice de Russie, een lofdicht op de Russische tsarina Catharina de Grote, vanwege haar steun aan de kunst en wetenschap. De Russische vorstin - naar verluidt ook groot in het consumeren van de liefde met tal van veel jongere kerels - bedankte haar met een kostbaar geschenk, dat ze naar Juliana stuurde. Wat het was is niet meer helemaal duidelijk, maar dat het een kostbaar gebruiksvoorwerp was, is wel zeker. In het halssieraad Het Juweel van Catharina, knipoogt de tsarina ons en Juliana verborgen toe.

Aldus literatuurhistorica Pim van Oostrum: " Zo kennen we De Lannoy weer. Vanuit Geertruidenberg, hoog te paard gezeten, richt haar pen zich zonder enige schroom tot de machtigen".

Halssieraad: wolvilt, zoetwaterparels, zilver, print

Mondige Vrouwen

  

In de gedichten en toneelstukken van Juliana de Lannoy dringt zich haarscherp het beeld op van een schrijfster, eenzaam in haar ambitie, uitkijkend over de Bergse markt. Onbegrip en een gebrek aan cultuur nekten destijds de ontwikkelde Juliana. Des te verrassender en hoopgevender bleek de huidige situatie in Geertruidenberg. Toen Ingeborg de Groot voor haar installatie Mondige Vrouwen op zoek ging in de gemeente, bleken er vele mondige, krachtige vrouwen te vinden. Voor de installatie maakte ze een selectie van 50. Enkele van hun wensen en gedachten hoort u vanuit een van de cocons klinken.

Aan mijn Geest

Als een ware meesteres van het woord wist Juliana letters aaneen te rijgen tot beeldende verhalen en vurige pleidooien. Ook Ingeborg de Groot heeft het vermogen om met haar sieraden verhalen te vertellen, rijk aan symboliek. Aan mijn Geest, geinspireerd op het gelijknamige dichtdebuut van Juliana, is hier een voorbeeld van. Ingeborg rijgt hier loden zetletters aaneen tot het eerste deel van het gedicht. Een loodzwaar sieraad dat letterlijk drukt op het gemoed. Het sluitstuk verbeeldt het gevecht: de strijdbare pen of het berustende borduurwerkje.


Ketting: loden zetletters, garen, linnen, kroontjespen.

Boek: 1001 vrouwen uit de nederlandse geschiedenis

Vandaag is dit prachtige boek van Els Kloek uitgekomen. Ook Juliana de Lannoy is een van de 1001 vrouwen! Dit boek is grotendeels gerealiseerd door crowdfunding. Iedereen kan een bijdrage leveren door een pakket te kopen, waardoor je een vrouw adopteert. En je raadt het al: ik heb Juliana geadopteerd. Haar bordje staat al op tafel en haar bedje is al opgemaakt...


Klik hier maar eens: 
http://www.1001-vrouwen.nl/index.php/onze-geadopteerden-81-t-m-120

Wat een gedicht!

Aan den Heer Jossee, kundig Artz te Noordeloos, 
Die mij verweeten had dat de Vrouwen een noodzaakelijk kwaad zijn.

O Neen, de Sexe is geen noodzaaklijk kwaad,
Heer Artz, mijn goede Vrind, gij zult het mij vergeeven;
Wij zijn, met uw verlof, de wellust van het leeven;
Natuurs verruklijkst werk, en 's waerelds pronkcieraad.
Zijn onze feiltjes zelfs niet vol bekoorlijkheden?
Is 't niet aanbiddenswaard, al 't geen door ons gefchiedt?
Mijnheeren de Artzen, 't belge u niet,

Maar elk is juist met u niet even wel te vreden.
Behoedt uw kunst fomwijl de veege leevenstoorts,
Gij weet ze eene enkle reis ook wel eens uit de dooven:
Uw dranken, uw dieet, gaan alle plaag te boven;
Rhabarber is alleen nog erger dan de koorts.
Wil dan dit fraai pleidooi maar in zijn' aanvang ftaaken
En zorg, dat gij de Sexe eerbiedig hulde doet:
Maar, om het evenwel niet al te boos te maaken,
Jossee, een Artz als gij een een voortreflijk goed.

Juliana de Lannoy, Op het Slot te Noordeloos, 1775

Treurspelen van Juliana

Gravure uit de Belegering van Haerlem (1770), een van de historische treurspelen van Juliana de Lannoy. Hierin nam zij de vaderlandse geschiedenis als uitgangspunt. Omdat ze als vrouw niet met wapens kon vechten, was dit voor haar een manier om toch iets te doen voor haar vaderland. Zo hield ze de geschiedenis levend en gaf ze tegelijkertijd een mooi voorbeeld van de moed en de dapperheid van de Haarlemse bevolking. "Nooit heeft een vrouwenstem zo op het toneel gedonderd", schreef een bewonderaar en recensenten prezen de Lannoy's 'mannelijke toon' en haar 'mannenbrein'. Het is de vraag of Juliana blij was met dergelijke opmerkingen, want ze was zeer kritisch ten aanzien van mannen.

Tip: boek van Ruud Spruit

Een medewerkster van Museum de Roos gaf mij deze tip.  Dit boek van Ruud Spruit, o.a. voormalig directeur van het Westfries Museum, heet voluit "Kokarde, Patrioten en Oranjeklanten op weg naar 1813 - 1815". Want in 2013 wordt niet alleen 800 jaar stadsrechten Geertruidenberg gevierd, maar ook 200 jaar Koninkrijk der Nederlanden. Het boek volgt 50 spraakmakende vrouwen en mannen die in hun tijd, maar dus ook daarna, belangrijk waren voor de Nederlandse samenleving.

En jawel, Juliana de Lannoy staat er bij: zie de afbeelding hierboven, tweede rij, derde van links! De vrouwen zijn dan wel in de minderheid, maar daarom niet minder prominent. En grappig is dat ook Kaat Mossel er bij zit: in opdracht van het Gorkums Museum heb ik in 2008 een kraag met mosselen gemaakt ter ere van deze kranige patriot: 

http://ingeborgdegroot.nl/portfolio/de-muze-der-mosselen/

Volg eigenwijs je fascinaties

Een mooi verhaal om het jaar waarin wij Juliana de Lannoy zullen eren, mee te beginnen, vond ik in de laatste NRC van 2012. Ik kan de link niet maken, want die is afgeschermd door het NRC. Gelijk hebben ze: ze moeten ergens van leven!

Het artikel gaat over neurologe Rita Levi-Montalcini, die op 30 december op 103-jarige (!) leeftijd is overleden. Een Nobelprijs winnares, die in de jaren 30 van de vorige eeuw, tegen allerlei stromen in, eigenwijs haar fascinaties volgde. Aldus het NRC: "Haar vader, van het Victoriaanse stempel, vond dat vrouwen geen carrière mochten ambiëren". 

Iedereen een fijn en gelukkig 2013 toegewenst!